Czy uważnie obserwujesz to, co dzieje się w lesie podczas wyprawy myśliwskiej lub zwykłej pieszej wędrówki? Jednym z najbardziej czytelnych znaków są ślady pozostawiane przez zwierzynę. Umiejętne rozpoznawanie tropów zwierząt daje przewagę w terenie – pozwala ustalić, z jakim gatunkiem mamy do czynienia, w jakim kierunku się porusza, w jakiej jest kondycji. Zobacz, co dokładnie warto wiedzieć na ten temat!

Na co patrzeć, kiedy znajdziesz trop?

Kiedy natrafisz na ślady zwierząt w lesie, nie zatrzymuj się tylko przy jednym odcisku. Warto obejrzeć całą linię tropów i zwrócić uwagę na kilka szczegółów. Pierwszym jest kształt – to on najczęściej zdradza, czy masz do czynienia z racicami, czy z poduszkami palcowymi. Drugim elementem jest wielkość, czyli długość i szerokość odcisku. Najlepiej będzie porównać trop z czymś, co masz przy sobie, choćby kartą płatniczą, aby mieć punkt odniesienia. Istotne jest także to, jak daleko od siebie znajdują się kolejne odciski. Długość kroku wiele mówi o tempie poruszania się i rozmiarze zwierzęcia.

Nie zapominaj też o podłożu. W błocie czy śniegu trop może wyglądać na większy, bo brzegi osypują się albo woda rozlewa go na boki. Na twardej drodze odcisk jest zwykle mniejszy i bardziej wyraźny. Na sam koniec warto spojrzeć, co znajduje się w otoczeniu – czy widać rycie darni, zgryzione pędy, czy może odchody. To wszystko daje pełniejszy obraz.

Jak rozpoznać tropy dzika?

Dzik zostawia tropy, które dość łatwo odróżnić od innych zwierząt kopytnych. Są one szerokie, a przednia część racicy ma zaokrąglony kształt. U dorosłych osobników długość tropu wynosi zwykle od czterech i pół do siedmiu i pół centymetra, przy szerokości od czterech do sześciu i pół. U odwodów mogą być znacznie większe. Charakterystyczne są także ostrogi, czyli raciczki dodatkowe, które często odciskają się w miękkim podłożu. U dzika są one ustawione szeroko (to odróżnia go od jeleniowatych).

Ścieżka dzika jest zwykle szeroka, a poszczególne tropy sprawiają wrażenie rozlanych, mniej „czystych” niż w przypadku jelenia. Jeśli do tego w pobliżu zauważysz zryte kępy ziemi, błotne kąpiele czy ślady ocierania się o drzewa, możesz mieć pewność, że to właśnie dzik przeszedł tą drogą.

Tropy zwierząt jeleniowatych

Tropy jeleniowatych różnią się od dziczych przede wszystkim kształtem racic. Są one węższe i bardziej spiczaste. Trop sarny jest niewielki, zazwyczaj o długości od trzech do pięciu centymetrów. Jego charakterystyczną cechą jest wyraźnie zarysowany czubek, który przypomina szpilkę. Ścieżka sarny jest lekka i wąska, a tropy często układają się w jednej linii.

Jeleń szlachetny zostawia już większe odciski, od sześciu do dziewięciu centymetrów. Są one smukłe, a czubki bardziej ostre niż u dzika. Daniel plasuje się wielkością pomiędzy sarną a jeleniem. Trop ma długość od pięciu do siedmiu centymetrów, a jego czubki są mniej ostre niż u sarny. Długość śladów łosia sięga z kolei nawet piętnastu centymetrów, a racice są szeroko rozstawione i rozchodzą się ku przodowi.

Najczęściej możesz pomylić trop młodego jelenia z dzikiem. Aby uniknąć pomyłki, wystarczy spojrzeć na kształt czubków racic. U jelenia są one zawsze spiczaste, podczas gdy u dzika raczej tępe i zaokrąglone.

Rozpoznawanie tropów zwierząt – zwróć uwagę na inne zwierzęta

Lis zostawia trop o długości od czterech i pół do sześciu i pół centymetra. Kształtem przypomina on delikatny diament. Ścieżka lisa to charakterystyczny „sznureczek”, w którym odciski ustawiają się równo jeden za drugim. Borsuk zostawia natomiast ślady pięciu palców z długimi pazurami, które wyglądają jak przecinki przed każdym palcem. Kuna robi tropy znacznie mniejsze i zwykle pojawiają się one parami, bo zwierzę porusza się skokami. Jenot ma trop podobny do niedźwiedzia, tylko w miniaturze – szeroki i masywny w stosunku do rozmiaru ciała. Wydra z kolei często zdradza się błonami pławnymi między palcami, a w zimie charakterystycznymi ślizgami na śniegu.

Jak ocenić świeżość tropów? Najważniejsze czynniki

Na świeżość tropu wskazują ostre, wyraźne krawędzie. Jeśli widzisz nawet detale, takie jak linie sierści czy odciśnięte pazury, ślad jest bardzo świeży. W miarę upływu czasu brzegi zaczynają się osypywać, trop się rozlewa, a w śniegu traci swój kształt. Dodatkową wskazówką mogą być warunki pogodowe – jeśli ślad pokryły krople deszczu, na pewno jest starszy niż ostatnie opady.

Szukasz innych przydatnych informacji? Sprawdź, co musisz wiedzieć na temat polowania na kaczki.